'Last but not least'

18 december 2017 - Auckland, Nieuw-Zeeland

“Ah man, 4 maanden, da’s zo voorbij. Lekker. Genieten.” We horen het ome Henk een paar maanden geleden nog zeggen met zijn Amsterdamse accent. Toen moesten we er vooral om lachen, maar inmiddels weten we dat hij meer dan gelijk heeft.

Na 18.828 kilometer zit onze mega roadtrip door Australië en Nieuw Zeeland erop. Voor jullie beeld, dat is hemelsbreed de afstand van Amsterdam naar Christchurch. Ons eindpunt. De tijd is voorbij gevlogen en als we terug denken aan onze eerste dag in Australië lijkt dit een eeuwigheid geleden maar ook nog zo dichtbij. Nog een keertje mogen we jullie vertellen over onze avonturen van de afgelopen weken en dan gaat het boekje dicht, want het laatste hoofdstuk is geschreven.

Om te beginnen met het tofste cadeau wat we ons hadden kunnen wensen. De heli-hike rond Mount Cook en op de Tasman gletsjer. Zoals jullie weten hebben we dit 3 dagen geprobeerd bij de Franz Josef gletsjer maar waar het helaas niet lukte vanwege het weer. Gelukkig voor ons was het die dag stralend mooi weer en hebben we de hike alsnog kunnen doen. Je voelt je best stoer als je bovenop een gletsjer loopt met een paar stijgijzers onder je schoenen en je gebracht en opgehaald wordt door een helikopter. Een hele gave ervaring plus een van de mooiste uitzichten die we in Nieuw Zeeland hebben gezien. Met name op de terugweg omdat we toen de enige twee waren in de helikopter en de piloot nog een extra rondje voor ons heeft gemaakt rondom Mount Cook, de hoogste berg in Nieuw Zeeland. Wat vet!

Na het helikopter avontuur was het tijd voor een paar dagen relaxen bij de Hanmer Springs, een natuurlijke warm waterbron. Heerlijk! Al moest dat relaxen nog even wachten. Want als je dacht dat de pech ophield bij een verloren/gestolen portemonnee en go pro camera (waar we later pas achter zijn gekomen) dan heb je het mis. Onderweg naar de Hanmer Springs bleek onze auto ineens bedacht te hebben om midden op de snelweg zelf ook maar een kleine break te nemen. Gelukkig hebben we de auto nog snel aan de kant kunnen zetten voordat hij er helemaal mee stopte. En we moeten zeggen, de Nieuw Zeelandse ANWB werkt een stuk beter en sneller dan in Nederland. Binnen een paar minuten stond er een sleepwagen en een paar uur later was onze auto weer gemaakt om onze weg te vervolgend naar de Hanmer Springs. Gas erop en gaan!

Uitgerust en wel zijn we daarna naar Kaikoura gereden, wat jullie misschien wel kennen van de aardbeving vorig jaar November. Een jaar na dato kun je nog goed zien wat voor impact dit heeft gehad op het kleine stadje. Winkels zijn gesloten, ingestort of worden met houten palen omhoog gehouden. Kaikoura staat bekend om het spotten van walvissen en het zwemmen met dolfijnen in het wild, wat we beide hebben gedaan maar waarvan de dolfijnen het absolute hoogtepunt was. We zeggen er bewust bij “in het wild” omdat dit de voorwaarde was waarop we dit wilden doen. Er zijn hele strenge regels en protocollen waaraan voldaan moet worden voordat er met de dusky dolfijnen gezwommen mag en kan worden. Daarnaast zijn de dolfijnen leidend, als zij geen interesse tonen of als er baby dolfijnen bij zijn wordt er niet gezwommen. Daarnaast ben jij hun entertainment en niet andersom. Dit betekende voor ons hard werken, want dolfijnen willen best spelen maar alleen als je naar ze toe duikt, rondjes zwemt of een geluid maakt. Naast deze dieren die zonder moeite door het water schieten voel je je als mens vooral heel lomp in het water. Alles bij elkaar een hele bijzondere ervaring om zulk contact te hebben met de dolfijnen.

Onze laatste paar dagen, voor het eindpunt in Christchurch, hebben we door gebracht in Akarao, een klein kustplaatsje net buiten Christchurch. Naast vooral veel niksen, in de zon liggen, lezen en veel te veel eten en drinken hebben we nog pinguïns en zeeleeuwen gespot bij zonsondergang. Het laatste hoogtepuntje van onze reis.

Afgelopen zaterdag hebben we de auto ingeleverd en onze spullen ingeleverd bij het Nieuw Zeelandse Leger des Heils. We hebben aardig wat spullen verzameld in de afgelopen tijd en een ander kan deze spullen beter gebruiken dan ons. Hierna hebben we nog wat tijd doorgebracht in Christchurch. Ook hier zie je de schade van de aardbeving in 2011 nog heel goed. Christchurch is (al 6 jaar) een bouwput en overal wordt gewerkt aan de wederopbouw van de stad wat langzaam maar gestaag gaat door de enorme kosten en te weinig mankracht. Wat nog meer indruk maakt is het Earthquake memorial, gemaakt door nabestaanden van de slachtoffers. Oftewel “the 185 empty chairs”. Voor een ieder die is omgekomen tijdens deze ramp staat er een lege stoel. Tussen al die verschillende stoelen staat er een rolstoel, bureaustoel, kinderstoel en een maxi cosi. Iets wat je even doet slikken, zeker als je de verhalen hoort van de lokale bevolking die aardbeving en de naschokken letterlijk en figuurlijk hebben meegemaakt.

En dan zit het er echt op. Met nog een stop aan de tattoo shop, een keer goed uit eten en de laatste nacht in een super de luxe hotel (en dit keer echt) is het tijd om afscheid te nemen van Nieuw Zeeland en een fantastische reis.

Morgen gaan we naar huis en dat voelt dubbel. Want hoewel we er naar uit kijken om jullie weer te zien, kijken we niet uit naar de kou, het ritme van thuis, onze 9 tot 5 banen, de druk die je thuis meer hebt dan hier en die vier muren. De afgelopen maanden hebben we buiten geleefd, waren we koning te rijk en hoefden we niets. Iets waar we ontzettend van hebben genoten en zeker gaan missen. En dan niet te vergeten alle mensen die we hebben mogen ontmoeten; Arjen en Simone, Ellen en haar Australian moms, Amy, Hanne en Aaron (het Belgische koppel die we per toeval op het zuider-eiland weer zijn tegen komen en een paar super avonden mee hebben gehad), James en Tia, Julie, Steve en alle anderen, waar we van sommige niet eens de naam meer weten maar, die de reis een heel stuk toffer hebben gemaakt. Met sommige hebben we goede gesprekken gehad, dagen doorgebracht of iets van de ander geleerd. Met andere weer een gewoon gezellige avond maar allemaal net zo waardevol. Iets wat we in geen miljoen jaar hadden willen missen.

Gaan we stoppen met reizen? Zeker niet. Door onze ervaringen en de verhalen van anderen is de lust voor reizen alleen maar groter geworden. Sterker nog, de plannen voor de volgende reis liggen al klaar. Iets om naar uit te kijken!

Het was te gek, gaaf, turbulent, intens, mooi, indrukwekkend en bijzonder! Het is lastig om te omschrijven hoe we ons voelen en hoe we het hebben ervaren, maar als we er iets over kunnen zeggen dan is het dat we het gaan missen en dat zegt denk genoeg. Met een rugzak vol vieze kleren, afgetrapte wandelschoenen, wat souvenirs, maar ongelofelijk veel mooie herinneringen stappen we morgen het vliegtuig in. Naar huis!

Tot snel allemaal, Merry Christmas!


‘Leef, ontmoet, heb schijt, leer van de ander en geniet'
Van reisblog naar fotoboek
Laat een prachtig fotoboek afdrukken van je verhalen & foto's. Al vanaf € 21,95.
reisdrukker.nl

Foto’s

4 Reacties

  1. Paula:
    18 december 2017
    Mooi!! Wat een fantastische reis en mooi om te lezen dat het jullie zoveel heeft gebracht! Het gaat ook vast fijn voelen om weer thuis te zijn en familie en vrienden om je heen te hebben. En die 9 tot 5 banen.. zie het als een voorwaarde voor weer een mooie nieuwe reis! Want reizen moet je zeker blijven doen! Benieuwd om jullie weer te zien en de verhalen in real life te horen :)
  2. Jelle:
    18 december 2017
    Fantastisch weer. Die heli hike manmanman. DAT MOET IK OOK! Jammer dat het voorbij is, maar je kan terug kijken op de beste vakantie ever. Ik heb zin om hullie weer te zien. Tot woensdag!
  3. Dave:
    18 december 2017
    Super zeg :D. Ik ga jullie reisblog met foto's wel missen. Goede vlucht terug!
  4. Annemarie:
    19 december 2017
    Helaas zijn de 4 maanden weer voorbij....maar wel een hele mooie reis om op terug te kijken, en al weer nieuwe plannen gemaakt😃 dus ook leuk om daar weer naar toe te werken....Een hele goede terug reis