Een keiharde jetlag en alles over de eerste week
7 september 2017 - Airlie Beach, Australië
Geschreven: Hessel en Loes
G’day mate, how are ya?
Iets wat we sinds onze aankomst veel horen. Alles wat gezegd wordt over Australiërs is waar. Ze zijn erg vriendelijk, beleefd en laten dit op alle mogelijk manier merken en helpen je graag als dit nodig is. Vooral Loes wordt bijna overal "love" genoemd als ze ergens boodschappen doet of iets wil vragen. Al moeten we er wel bij zeggen, waar wij normaal in Nederland zouden zeggen: "Hey, hoe gaat het?" en bijna iedereen altijd met "goed" antwoord, is dat hier gewoon hetzelfde (en dan zit je toch aan de aan de andere kant van de wereld. Lekker vertrouwd ;)
We merken dat het lastig is om even een blog te schrijven. We zijn hier nu iets langer dan een week maar hebben het gevoel alsof we hier al weken zijn. We hebben al aardig wat kilometers gereden, bijna elke nacht op een andere plek geslapen en al veel gezien, maar we gaan ons best doen om jullie het een en ander te vertellen.
Na een lange vlucht en jetlag (lees: moeilijke harde jetlag) hebben we afgelopen vrijdag onze campervan opgehaald. Een wit busje met een foeilelijke blauw "keukentje" en een kleine 407.000 km op de teller. Harder dan 100 kan hij niet, want dan trilt zo een beetje alles uit die hut vandaan. 100 km per uur is ook de snelheid die je nagenoeg alleen maar mag rijden op de "highway 1". De weg die langs heel de kust van Australië gaat. De weg die wij de komenden weken het meeste zullen rijden.
Waar we al voor gewaarschuwd waren, klopt helemaal. De afstanden zijn enorm! Gemiddeld zit er tussen twee dorpen meer dan een uur rijden aan tijd en dat valt dan nog mee. Het landschap is ook precies zoals je het waarschijnlijk in gedachten hebt. Dor, droog, soms een boom, soms een berg, soms een kustlijn (goudgeel, wit of rotsachtig, noem het op en ze hebben het hier) en soms een ver uitgestrekt veld. Helaas zien we ook veel dode kangaroe's langs de weg. Hoe zielig dit ook is, want dat is het absoluut, maar je raakt er aan gewend. Gelukkig hebben we ook al genoeg springlevende kangaroe's gezien, al moeten eigenlijk Walibi's zeggen. Overigens is het landschap echt fantastisch, dat is wel even andere koek dan al die rechte weilanden die wij zo netjes hebben aangelegd in Nederland. Maar erg veranderlijk is het landschap (nog) niet.
De eerste dag waarop we onze campervan hadden zijn we naar Daintree Rainforest gegaan. Daar hebben we Mossman Gorge bezocht en Muburu Creek. Mossman Gorge is gigantische rivier met enome ronde keien erin. Omdat er aardig wat mensen waren zijn we wat verder langs de rivier gelopen en hebben we de keien beklommen zodat het uitzicht nog beter zou zijn. Misschien niet het meest fantastische idee van de week want Loes is daar vol op haar muil gegaan op een slipperige kei/rots. Oeps! Het kon ook niet anders. Nou daar lag ze met haar gat in het water en laten we stellen dat de positie niet erg flatteus was. Uiteraard gedacht, zo hysterisch als Loes is, dat een van de benen gebroken was, maar dat viel uiteraard allemaal enorm mee. Klein detail: (en ik ben echt niet bijgelovig) maar vanaf het moment dat ik viel kwam er precies op mijn zere been een blauwe vlinder zitten en is niet meer weg gegaan tot ik "veilig" aan de kant was. Bijzonder of misschien gewoon toeval. Who knows?
De afgelopen paar nachten hebben we in een nationaal park geslapen. Een hele nieuwe ervaring maar erg mooi. Je hebt daar vrijwel niets aan faciliteiten en staat midden in de natuur. In een park was een super helder meertje (big crystal creek) met enorme rotsen waar we in konden zwemmen en van de rotsen af konden springen. Uiteraard gedaan en als twee kinderen zo blij!
Gisteren zijn we aangekomen in Airlie Beach. De bewoonde wereld! Airlie beach is een beetje het Saint Tropez van Australië voor backpackers maar zeker niet zo duur en exclusief als daar. En na een aantal nachten te hebben geslapen in een nationaal park met alleen een wc en koude douche is een gewone camping met warme douche een verademing. Morgen gaan we een zeiltocht maken naar de Whitsunday eilanden. Dus hup zonnebril op, bikini en zwembroek aan en zonnebrand mee. VAKANTIE op reis!
Kusjes,
Hessel en Loes
G’day mate, how are ya?
Iets wat we sinds onze aankomst veel horen. Alles wat gezegd wordt over Australiërs is waar. Ze zijn erg vriendelijk, beleefd en laten dit op alle mogelijk manier merken en helpen je graag als dit nodig is. Vooral Loes wordt bijna overal "love" genoemd als ze ergens boodschappen doet of iets wil vragen. Al moeten we er wel bij zeggen, waar wij normaal in Nederland zouden zeggen: "Hey, hoe gaat het?" en bijna iedereen altijd met "goed" antwoord, is dat hier gewoon hetzelfde (en dan zit je toch aan de aan de andere kant van de wereld. Lekker vertrouwd ;)
We merken dat het lastig is om even een blog te schrijven. We zijn hier nu iets langer dan een week maar hebben het gevoel alsof we hier al weken zijn. We hebben al aardig wat kilometers gereden, bijna elke nacht op een andere plek geslapen en al veel gezien, maar we gaan ons best doen om jullie het een en ander te vertellen.
Na een lange vlucht en jetlag (lees: moeilijke harde jetlag) hebben we afgelopen vrijdag onze campervan opgehaald. Een wit busje met een foeilelijke blauw "keukentje" en een kleine 407.000 km op de teller. Harder dan 100 kan hij niet, want dan trilt zo een beetje alles uit die hut vandaan. 100 km per uur is ook de snelheid die je nagenoeg alleen maar mag rijden op de "highway 1". De weg die langs heel de kust van Australië gaat. De weg die wij de komenden weken het meeste zullen rijden.
Waar we al voor gewaarschuwd waren, klopt helemaal. De afstanden zijn enorm! Gemiddeld zit er tussen twee dorpen meer dan een uur rijden aan tijd en dat valt dan nog mee. Het landschap is ook precies zoals je het waarschijnlijk in gedachten hebt. Dor, droog, soms een boom, soms een berg, soms een kustlijn (goudgeel, wit of rotsachtig, noem het op en ze hebben het hier) en soms een ver uitgestrekt veld. Helaas zien we ook veel dode kangaroe's langs de weg. Hoe zielig dit ook is, want dat is het absoluut, maar je raakt er aan gewend. Gelukkig hebben we ook al genoeg springlevende kangaroe's gezien, al moeten eigenlijk Walibi's zeggen. Overigens is het landschap echt fantastisch, dat is wel even andere koek dan al die rechte weilanden die wij zo netjes hebben aangelegd in Nederland. Maar erg veranderlijk is het landschap (nog) niet.
De eerste dag waarop we onze campervan hadden zijn we naar Daintree Rainforest gegaan. Daar hebben we Mossman Gorge bezocht en Muburu Creek. Mossman Gorge is gigantische rivier met enome ronde keien erin. Omdat er aardig wat mensen waren zijn we wat verder langs de rivier gelopen en hebben we de keien beklommen zodat het uitzicht nog beter zou zijn. Misschien niet het meest fantastische idee van de week want Loes is daar vol op haar muil gegaan op een slipperige kei/rots. Oeps! Het kon ook niet anders. Nou daar lag ze met haar gat in het water en laten we stellen dat de positie niet erg flatteus was. Uiteraard gedacht, zo hysterisch als Loes is, dat een van de benen gebroken was, maar dat viel uiteraard allemaal enorm mee. Klein detail: (en ik ben echt niet bijgelovig) maar vanaf het moment dat ik viel kwam er precies op mijn zere been een blauwe vlinder zitten en is niet meer weg gegaan tot ik "veilig" aan de kant was. Bijzonder of misschien gewoon toeval. Who knows?
De afgelopen paar nachten hebben we in een nationaal park geslapen. Een hele nieuwe ervaring maar erg mooi. Je hebt daar vrijwel niets aan faciliteiten en staat midden in de natuur. In een park was een super helder meertje (big crystal creek) met enorme rotsen waar we in konden zwemmen en van de rotsen af konden springen. Uiteraard gedaan en als twee kinderen zo blij!
Gisteren zijn we aangekomen in Airlie Beach. De bewoonde wereld! Airlie beach is een beetje het Saint Tropez van Australië voor backpackers maar zeker niet zo duur en exclusief als daar. En na een aantal nachten te hebben geslapen in een nationaal park met alleen een wc en koude douche is een gewone camping met warme douche een verademing. Morgen gaan we een zeiltocht maken naar de Whitsunday eilanden. Dus hup zonnebril op, bikini en zwembroek aan en zonnebrand mee. VAKANTIE op reis!
Kusjes,
Hessel en Loes
Wat een verhalen zo in de 1e week! Schitterende foto's.
Onhandigheid siert je moet je maar denken.
Gelukkig heb je de altijd coole en nuchtere Hessel mee die zegt dat alles goed komt en wel meevalt .
De volgende tattoo is ook al gepland dan? een blauwe vlinder op je enkel ;) veel plezier samen en wij kijken uit naar jullie volgende verhaal!
Groetjes Remco en Sandra
Mag ik dan de foto van de flateuze pose zien :)
Heel veel plezier nog, ben benieuwd naar álle foto's.
Geniet van de prachtige zee!
Gelukkig zitten al je tanden er nog in, zou een beetje slordig zijn zonder tanden door Aussieland!
Hoop dat je arniflor bij je hebt!
Have fun! 😘
Dit is echt wat voor onze loeze poes maar gelukkig is het niet ernstig je zal wel stijve voet krijgen
Leuk om jullie verhalen te lezen blijven we een beetje bij
Groeten papa mama Helen
Liefs, Paula